Ik heb te doen met de zondebok. Al eeuwenlang wordt hij geofferd. Door de zondaar. Om een oorlog te voorkomen. Van allen tegen allen. De zondebok is de bliksemafleider op wie geprojecteerd wordt. Ontladen. Zodat de rust kan wederkeren. Aan de oppervlakte.

De zondebok wordt altijd gezocht. En gevonden. Ook in deze tijd. Al zo vaak vermoord. En weer herrezen. De zondebok beschikt klaarblijkelijk over bovennatuurlijke krachten. En dat roept wat op. Weg ermee. Wortel en tak. Het immense schuldgevoel volgt pas veel later.

Beschaafd wordt de zondebok herdacht. Bedankt voor bewezen diensten. Het kan de zondebok gestolen worden. Hij wil bescherming van zijn nageslacht. Inclusief de bastaard. Maar die wordt niet (h)erkend. En zo zal de geschiedenis zich blijven herhalen. Generatie op generatie. Zonde.

Ze zijn veroordeeld tot een eindeloze jacht. De zondebok en de zondaar. Net zolang tot ze elkaar (h)erkennen. Dan kunnen beide sterven. Voorgoed. En lost het echt op. Op een dieper niveau.